W różnych okolicznościach stosowanie metod głębokiego mieszania do budowy systemów obudowy wykopów i produktów do obudowy gruntu jest często metodą wybieraną w oparciu o wymagania projektowe, warunki/ograniczenia terenu i ekonomię.Okoliczności te obejmują obecność sąsiednich struktur, które mogą tolerować minimalny ruch boczny;obecność luźnych, rozsypujących się lub płynących piasków;konieczność wykonania kompetentnej ściany odcinającej zapobiegającej obniżaniu się przylegających wód gruntowych i powodowanym przez nie osiadaniem innych budowli;oraz konieczność jednoczesnego podparcia sąsiedniej konstrukcji podczas wykonywania ściany oporowej wykopu.Inne systemy, takie jak tradycyjne belki żołnierskie i ściany ocieplone, dawałyby niezadowalające wyniki, instalacja wibrowanych lub wbijanych grodzic mogłaby powodować wywołane wibracjami osiadanie sąsiednich konstrukcji, podczas gdy betonowe ściany szczelinowe są czasochłonne i kosztowne.W zależności od warunków może być wymagane zastosowanie metod głębokiego mieszania z użyciem wielu lub jednego ślimaka, metod iniekcji strumieniowej lub połączenia kilku metod.Aby zilustrować zastosowania głębokiego mieszania w różnych warunkach, przedstawiono kilka historii przypadków.W projektach w Wisconsin i Pensylwanii z powodzeniem wykorzystano metodę głębokiego mieszania wieloma wiertłami, aby ograniczyć ruch poprzeczny sąsiednich konstrukcji, zapobiec utracie podparcia z powodu spękania gruntu i kontrolować wody gruntowe.
Udokumentowano, że konstrukcja modułowa przewyższa tradycyjne metody budowy pod względem harmonogramu, jakości, przewidywalności i innych celów projektu.Udokumentowano jednak, że brak zrozumienia i właściwego zarządzania wyjątkowymi zagrożeniami związanymi z modułami skutkuje nieoptymalną wydajnością w modułowych projektach budowlanych.Chociaż wiele wcześniejszych prac badawczych koncentrowało się na barierach i czynnikach związanych z przyjęciem konstrukcji modułowych w branży, żadne wcześniejsze prace badawcze nie dotyczyły kluczowych zagrożeń wpływających na koszty i harmonogram projektów konstrukcji modułowych.Niniejszy artykuł wypełnia tę lukę w wiedzy.Autorzy zastosowali wieloetapową metodologię badań.Najpierw rozesłano ankietę wśród 48 profesjonalistów z branży budowlanej, aby zbadać wpływ 50 modułowych czynników ryzyka, które zostały zidentyfikowane na podstawie systematycznego przeglądu literatury w ramach poprzedniego badania.Po drugie, przeprowadzono test alfa Cronbacha w celu sprawdzenia trafności i rzetelności ankiety.Na koniec przeprowadzono analizę zgodności Kendalla, jednokierunkową ANOVA i testy Kruskala-Wallisa, aby zbadać zgodność odpowiedzi w ramach każdego z nich, jak również wśród różnych interesariuszy projektów budowy modułowej.Wyniki pokazały, że najbardziej krytycznymi czynnikami wpływającymi zarówno na koszt, jak i harmonogram projektów modułowych są (1) niedobór wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników, (2) późne zmiany w projekcie, (3) złe właściwości lokalizacji i logistyka, (4) nieodpowiedniość projektu do modularyzacji , (5) ryzyko kontraktowe i spory, (6) brak odpowiedniej współpracy i koordynacji, (7) wyzwania związane z tolerancjami i interfejsami oraz (8) zła kolejność prac budowlanych.To badanie wzbogaca wiedzę, pomagając praktykom lepiej zrozumieć kluczowe czynniki ryzyka, które należy wziąć pod uwagę, aby poprawić wydajność ich projektów konstrukcji modułowych.Wyniki zapewniają wgląd w zgodność interesariuszy w zakresie różnych czynników ryzyka wpływających na koszty i harmonogram w modułowych projektach budowlanych.Powinno to pomóc praktykom w opracowaniu planów działań łagodzących na wczesnych etapach projektu.
Czas postu: grudzień-06-2021
